ساج ایچی غذایی آمیخته با آداب و سنن عشایر اردبیل است - وبلاگ موتناوه

به گزارش وبلاگ موتناوه، میراث آریا/ براساس آخرین خبرهای منتشر شده، ساج ایچی غذایی آمیخته با آداب و سنن عشایر اردبیل است.

در فرهنگ غذایی ایرانیان سفره به عنوان محلی که افراد خانواده سه بار در روز پیرامون آن قرار می گیرند و با همدیگر به تعامل می پردازند، بسیار ارزشمند است و از با ارزش ترین مواد غذایی و سالم ترینشان برای پختن خوراک سنتی استفاده می نمایند.

غذای ساج ایچی جز غذاهای بزمی عشایر و روستاییان محسوب شده و به خصوص برای مهمان تهیه می گردد، به علت استفاده از ماست در این غذا، به آن قاتیق شورباسی به معنی آبگوشت ماست نیز گفته می گردد. این غذا، غذایی گوشتی است و اکثرا گوشت گوسفندی و بخصوص راسته گوسفند برای تهیه آن مورد استفاده قرار می گیرد.

عشایر این غذا را برای میهمان و در مواقع ذبح گوسفند به وفور تهیه می نمایند، نکته جالب در طبخ این غذا، استفاده از ماست در هنگام پخت آن است. در گذشته این غذا در داخل ساج پخته میشده که به همین علت به این نام معروف شده است.

پخت این غذا با ماست به طور همزمان انجام می گردد. برای پخت این غذا، ابتدا گوشت را که بیشتر از راسته گوسفند تهیه می گردد خرد نموده، شسته و آماده پخت می نمایند، سپس پیاز داغ درست نموده و از ادویه نمک و زردچوبه استفاده می نمایند.

پس از این مرحله گوشت را اضافه نموده و اجازه می دهند تا با آب کمی بپزد و بعد تفت می دهند و سپس ماست را هم می زنند تا یکدست گردد، بعد از آن به تدریج ماست را به دیگ غذا اضافه نموده و هم می زنند. باید بطور مداوم هم زده گردد تا به جوش بیاید، پس از به جوش آمدن، از هم زدن خودداری می نمایند و تا زمانی که ماست سفت گردد و لعاب و غلظت غذا به حد ایده آل برسد، پخت غذا ادامه دارد و پس از آن غذا آماده سرو می گردد.

امروزه با توجه به توسعه غذاهای آماده و سریع، علاقه و سلایق غذایی تحت تاثیر قرار گرفته و غذاهایی مانند ساج ایچی به ندرت طبخ می شوند. این غذا که از غذاهایی مخصوص میهمانی ها در استان اردبیل بود، اکنون کمتر مورد توجه است و در رستورانهای معدودی پخت می گردد و افراد کمتری با شیوه پخت این غذا آشنا هستند.

در گذشته پخت این غذا در قسمت داخلی ساج رایج بوده و به همین علت به آن ساج ایچی گفته می گردد، با توجه به سبک زندگی عشایر این غذا بیشتر بر روی اجاق یا تنور پخته و از قسمت گود ساج برای این منظور استفاده میشده است، اما امروزه از ظروف آشپزی معمولی و بخصوص دیگهای رویی برای پخت این غذا استفاده می گردد.

این غذا بیشتر در بین عشایر رایج است و بعلت گذار از یک جامعه سنتی به جامعه مدرن، نسل جدیدی که نگاه و نگرش متفاوت با نسل آینده دارد، اگر اهمیت اجتماعی و فرهنگی این غذای محلی به خوبی برای آنها تبیین نگردد و نهادهای مرتبط آن را رواج ندهند، محتمل است در آینده این غذای محلی طبخ نگردد.