دانشمندان سیاهچاله ای بزرگ را در نزدیکی کهکشان ما کشف کردند - وبلاگ موتناوه

به گزارش وبلاگ موتناوه، اخترشناسان دانشگاه تگزاس یک سیاهچاله غول پیکر را در قلب یکی از قمرهای کهکشانی راه شیری کشف نموده اند و این یعنی از دید میان کهکشانی این سیاهچاله فقط به میزان یک سنگ با منظومه شمسی فاصله دارد.

سیاهچاله تازه کشف شده که بر اساس کهکشان میزبان، لئو 1 (Leo I) نام گرفته است، تقریبا به میزان سیاهچاله غول پیکر احتمالی در مرکز کهکشان راه شیری است و کمی عجیب به نظر می رسد. پژوهشگران با میزان گیری کشش گرانشی که این سیاهچاله روی ستارگان اطراف خود دارد، دریافتند که در مقایسه با میزان کهکشان میزبان، کاملا بزرگ است.

کهکشان کوتوله لئو 1 در فاصله 820 هزار سال نوری از زمین قرار گرفته و تنها حدود 2000 سال نوری وسعت دارد. این در حالی است که قطر کهکشان راه شیری حدود 100 هزار سال نوری برآورد می گردد. بعلاوه ستاره شناسان تصور می کردند که جرم این کهکشان 15 تا 30 میلیون برابر جرم خورشید ماست که در مقایسه با کهکشان راه شیری با 1.5 تریلیون برابر جرم خورشید بسیار کم جرم است.

این کشف کاملا تصادفی بود. تیم پژوهشی برای شناسایی اندازه ماده تاریک در لئو 1 از طیف نگار VIRUS-W تلسکوپ هارلن جیمز اسمیت (Harlan J. Smith) رصدخانه مک دونالد تگزاس استفاده کرد. این ابزار علمی بسیار حساس، قادر به تشخیص سرعت ستارگان در کهکشان های دوردست است.

با تحلیل داده های به دست آمده و مدل سازی رایانه ای دانشمندان دریافتند که به نظر می رسد کهکشان قمر راه شیری، اساسا ماده تاریک ندارد بلکه یک سیاهچاله در مرکز آن به وزن 3 میلیون برابر خورشید جای گرفته است. برای مقایسه سیاهچاله کمان اِی* (*Sagittarius A) در مرکز کهکشان راه شیری تنها 25 درصد بزرگ تر است.

کارل گبهارت (Karl Gebhardt) ستاره شناس دانشگاه تگزاس و یکی از نویسندگان مقاله منتشر شده در استروفیزیکال ژورنال (The Astrophysical Journal) گفت: بر اساس این مدل سازی های تازه، برای توجیه گرانش اجرام، یک سیاهچاله در مرکز کهکشان کافی است و واقعا نیازی به اندازه زیادی ماده تاریک نیست.

هر چه کشش گرانشی بیشتر باشد، ستارگان سریع تر حرکت می نمایند و اعتقاد بر این است که حرکت سریع تر آن ها، نشانه چگالی بیشتر ماده تاریک (Dark Matter) است. ماده ای اسرارآمیز که بسیاری از دانشمندان فکر می نمایند بخش عمده جرم موجود در دنیا را تشکیل می دهد. اما چیزی که آن ها انتظار نداشتند این است که سیاهچاله کهکشان کوتوله کوچک بسیار بزرگ تر از حد انتظار باشد.

اخترشناسان تا کنون معتقد بودند که سیاهچاله های غول پیکر بر اثر برخورد بین کهکشان ها رشد می نمایند و باید با کهکشان میزبان مطابقت داشته باشند. گبهارت گفت: شما یک کهکشان بسیار کوچک دارید که در حال سقوط به کهکشان راه شیری است و سیاهچاله آن جرمی تقریبا برابر با جرم سیاهچاله کهکشان راه شیری دارد. این نسبت جرم کاملا بزرگ است. هرچند جرم سیاهچاله مرکزی کهکشان راه شیری غالب است اما سیاهچاله لئو 1 تقریبا قابل مقایسه با آن است.

در واقع مدل های تازه ضربه بزرگی به نظریه های موجود پیرامون تکامل کهکشان ها وارد می نمایند و اینطور که ماریا خوزه بوستامانته (María José Bustamante) پژوهشگر دانشگاه آستین و نویسنده همکار این مقاله، گفت: هیچ شرحی برای این نوع سیاهچاله در کهکشان های کروی کوتوله وجود ندارد.

این کشف می تواند ستاره شناسان را وادار کند تا شیوه درک ما از توزیع ماده در کهکشان ها را بازنویسی نمایند. گبهارت گفت: اگر جرم سیاهچاله لئو 1 زیاد باشد، این می تواند شرح دهد که چگونه سیاهچاله در کهکشان های بزرگ رشد می نمایند.

عکس کاور: طرحی گرافیکی از یک سیاهچاله

Credit: Juric.P via Telegraph

منابع: Futurism, Live Science